پروتکل Near یک پلتفرم غیرمتمرکز است که بر بستر بلاکچین Near راه‌اندازی شده است. نیر یک شبکه بلاکچین عمومی، شارد شده، قابل توسعه و مبتنی بر الگویتم گواه اثبات سهام (POS) است. برنامه‌نویسان می‌توانند با استفاده از این پلتفرم، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز خود را راه‌اندازی کنند (همانند شبکه اتریوم). توکن این شبکه NEAR نام دارد که توکن کاربردی این شبکه به حساب می‌آید.
پروتکل Near
امروز اگر کسی بخواهد از یک اپلیکیشن یا بازی ساده که بر بستر بلاکچین راه‌اندازی شده استفاده کند، باید هفت خان رستم را سپری کند. از این رو شبکه Near تمرکز اصلی خود را بر روی قابل استفاده بودن و کاربرپسند بودن پلتفرم خود قرار داده است؛ توسعه‌دهندگان و برنامه‌نویسان و کاربران نهایی محصولات راه‌اندازی شده بر بستر Near، احساس بهتری و راحت‌تری در زمان استفاده از آن داشته باشند. این شبکه از نظر ایده، کاملا مشابه اتریوم است و بستری برای راه‌اندازی برنامه‌های غیرمتمرکز است.
پیش از معرفی این شبکه، به زبان ساده می‌توان هدف شبکه نیر را این گونه بیان کرد:
شبکه Near مشابه شبکه اتریوم است؛ با این تفاوت که این پلتفرم سعی دارد قابلیت استفاده، مقیاس‌پذیری و سهولت بالاتری را ارائه دهد و در نهایت یک شبکه کاملا غیرمتمرکز باشد.
در دنیای فعلی، تعداد قابل توجهی از پروژه‌ها و برنامه‌هایی که بر روی شبکه‌های بلاک چین توسعه می‌یابند، در حد پروژه‌های تحقیقاتی باقی مانده و به صورت کامل راه‌اندازی نمی‌شوند. حیات پروتکل‌های غیرمتمرکز به جامعه‌ی توسعه‌دهندگانی که پروژه‌های خود را بر روی این پروتکل‌ها راه‌اندازی می‌کنند وابسته است. برای مثال پروژه‌های حوزه دیفای را در نظر بگیرید. تقریبا تمام این پروژه‌ها بر روی شبکه اتریوم راه‌اندازی شده‌اند. یونی سواپ، آوه، کامپوند و بسیاری دیگر، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکزی هستند که بر روی شبکه اتریوم سوار شده‌اند. شبکه Near مدعی است که مجموعه‌ای از توسعه‌دهندگان و برنامه‌نویسان خبره از سراسر جهان در این شبکه فعالیت دارند.
این پروتکل، بستری را فراهم کرده تا برنامه‌نویسان بتوانند آزادانه برنامه‌های خود را ارائه دهند. با وجود چنین برنامه‌هایی، جهان بهتری خواهیم داشت که در آن اختیار دارایی مردم، اعم از پول، اطلاعات شخصی و غیره، تماما به عهده خود آنهاست.
هدف از ایجاد پلتفرم Near
این شبکه هدف اصلی خود را ایجاد زیرساختی برای خلق اینترنتی جدید معرفی کرده است. در اینترنت جدید، دستیابی کمپانی‌های بزرگ به اطلاعات شخصی افراد سخت‌تر خواهد بود. در آن کشورها نمی‌توانند برخی برنامه‌ها را ممنوع کرده و کسب و کار آنها را از بین ببرند. دنیای آزادی که در آن هر کس می‌تواند آزادانه عمل کند. البته این هدف شبکه Near مفهوم جدیدی نیست؛ در واقع ساتوشی ناکاموتو نیز با معرفی بیت کوین در سال ۲۰۰۸، همین هدف را دنبال می‌کرد. اما بیتکوین این آزادی را تنها در حوزه مالی ایجاد کرده است.
اتریوم و بسیاری دیگر از پروژه‌ها از جمله Near نیز به دنبال گسترش این آزادی به سایر جنبه‌های زندگی بشر هستند. پس تا اینجا متوجه شدیم که شبکه Near بستری برای ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز است؛ دقیقا کاری که اتریوم انجام می‌دهد. اما سوال اینجاست، که شبکه Near چه تمایزی ایجاد کرده که می‌تواند افراد را ترغیب کند به جای استفاده از اتریوم و دیگر شبکه‌ها، از پروتکل Near برای ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز خود استفاده کنند؟
ویژگی‌های شبکه Near
فرض کنید شما برای مسیریابی در هنگام رانندگی از برنامه مسیریاب A استفاده می‌کنید. شرکت دیگری به نام B نیز برنامه مسیریابی خود را ارائه می‌دهد. شما از خود می‌پرسید برنامه مسیریابی A وجود داشت، برنامه B چه مزایایی نسبت به برنامه A دارد که مردم را ترغیب کند از آن استفاده کنند؟ در مورد شبکه Near نیز همین پرسش مطرح است که چه دلیلی وجود دارد که توسعه‌دهندگان به جای استفاده از شبکه اتریوم، از شبکه Near استفاده کنند؟ در این بخش به این موضوع خواهیم پرداخت.
داکیومنت‌های شبکه Near در این زمینه می‌گوید:
شبکه اتریوم پروتکلی آهسته و گران است. توسعه‌دهندگان برای استفاده از این شبکه محدودیت سرعت دارند و از طرفی هزینه انجام تراکنش در این شبکه نسبتا بالاست که مانع از ایجاد طوفانی از نوآوری‌ها خواهد شد.
علت آنکه اتریوم به دنبال راه‌اندازی شبکه اتریوم ۲ است، افزایش سرعت انجام تراکنش‌ها و کاهش هزینه‌های شبکه است. پس این ایراد به شبکه اتریوم وارد است. شبکه Near با استفاده از شاردینگ این مشکل را برطرف کرده و سرعت تراکنش در آن بالا و هزینه انجام تراکنش نیز پایین است.
اتریوم از سال ۲۰۱۴ کار خود را آغاز کرد. همانطور که اشاره شد، مسئله اصلی اتریوم سرعت پایین (۱۴ تراکنش در ثانیه به طور میانگین) و هزینه تراکنش بالا است. این شبکه و بیت کوین برای حل مسئله مقیاس‌پذیری، از تکنولوژی‌های لایه دوم برای مقیاس‌پذیرتر کردن شبکه خود استفاده کردند؛ اما این راهکار مقبولیت کافی را به دست نیاورد و عملا بازار این ایده را کنار گذاشت. لذا مشکل مقیاس‌پذیری همچنان در حوزه ارزهای دیجیتال وجود داشت. در بین سال‌های ۲۰۱۸ – ۲۰۱۹ شبکه‌های جدیدی با هدف حل مسئله مقیاس‌پذیری راه‌اندازی شدند (برای مثال شبکه ایاس). شبکه‌های جدید مسئله مقیاس پذیری را حل کردند، اما این به قیمت متمرکز شدن شبکه تمام شد. این شبکه‌ها در ثانیه هزاران تراکنش را انجام می‌دهند؛ اما دیگر نمی‌توان به آنها شبکه‌های غیرمتمرکز گفت. پس عملا مشکل مقیاس‌پذیری حل شد، اما شبکه متمرکز شد.
این مسئله باعث ورود نسل بعدی شبکه‌های بلاکچین شد. پروتکل Near نیز جزو همین دسته به شمار می‌رود. این پلتفرم از تکنولوژی شاردینگ برای حل مسئله مقیاس‌پذیری استفاده می‌کند. در این مدل، دیگر نیازی نیست یک تراکنش توسط همه نودهای شبکه بررسی شود. با شاردینگ یک شبکه به چندین شبکه موازی تبدیل شده که به صورت همزمان تراکنش‌های را بررسی می‌کنند، به طوری که هر تراکنش در یک شارد بررسی می‌شود. در نتیجه، تنها نودهایی که در یک شارد حضور دارند، این تراکنش را بررسی و تایید می‌کنند و دیگر نودها که در شاردهای دیگر شبکه حضور دارند، این تراکنش را بررسی نخواهند کرد. این ایده باعث می‌شود که ظرفیت شبکه به میزان قابل توجهی افزایش یابد (اتریوم ۲ نیز در آینده از همین تکنولوژی استفاده خواهد کرد).
البته تکنولوژی شاردینگ توسط سایر پروتکل‌ها نیز مورد استفاده قرار گرفته و از این جهت نیر اولین شبکه نبوده است. نودهای شبکه در بسیاری از شبکه‌هایی که از Sharding استفاده می‌کنند، به تجهیزات سخت‌افزاری نسبتا پیچیده‌ای برای راه‌اندازی نود خود نیاز دارند؛ لذا تعداد افراد کمتری قادر به راه‌اندازی نود در این شبکه‌ها هستند. اما پروتکل Near برای راه‌اندازی نود از فضای ابری میزبان استفاده می‌کنند.
ویژگی سوم، کاربرپسند بودن و راحتی استفاده از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز برای توسعه‌دهندگان و کاربران نهایی در شبکه Near است. استفاده از زبان‌های برنامه نویسی رایج یکی از راه‌کارهای شبکه برای رفع این مسئله است.
کاربرد شبکه نیر چیست؟
تا اینجا با ویژگی‌های شبکه Near آشنا شدیم. استفاده از شاردینگ این شبکه را مقیاس‌پذیر کرده و بستری برای ایجاد اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز ایجاد کرده است. اما با استفاده از این شبکه چه محصولاتی را می‌توان تولید کرد؟
- رمز ارز: با استفاده از این شبکه می‌توان توکن کاربردی و رمز ارز جدید ایجاد کرد.
- بلاکچین خصوصی: بسیاری از شرکت‌های بزرگ برای مدیریت دیتای خود، از یک شبکه بلاکچین خصوصی استفاده می‌کنند. نودهای این شبکه بلاک چین عمومی نبوده و توسط خود شرکت انتخاب می‌شوند. توسعه‌دهندگان می‌توانند با استفاده از شبکه Near چنین شبکه‌های بلاکچینی را ایجاد کنند. این شبکه نیز از تکنولوژی شاردینگ بهره می‌برد.
- اپلیکیشن غیرمتمرکز: محصول اصلی این شبکه نیز همین مورد است. اپلیکیشن‌های حوزه Defi و سایر اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را می‌توان مبتنی بر این شبکه ایجاد کرد.
تیم توسعه شبکه Near
الکساندر کاینوف (Alexander Skidanov) و ایلیا پولوسوکین (Illia Polosukhin) بنیانگذاران این شبکه هستند. کاینوف کار حرفه‌ای خود را از سال ۲۰۰۹ در مایکروسافت آغاز کرده و به مدت ۵ سال در این شرکت فعالیت داشته است. پولوسوکین نیز به مدت ۱۰ سال در شرکت گوگل فعالیت داشته است. تیم این شبکه متشکل از افراد بسیار زیادی است که از نقاط مختلف جهان به توسعه این شبکه مشغول هستند.
توکن NEAR
رمز ارز اصلی شبکه Near، توکن NEAR است. برای ایجاد یک شبکه غیرمتمرکز باید انگیزه اقتصادی برای افراد ایجاد شود تا به عنوان نود در این شبکه فعالیت کنند؛ توکن NEAR چنین نقشی را در شبکه Near دارد. هر تراکنشی که در شبکه Near انجام شود، مستلزم پرداخت کارمزد است؛ این کارمزد به صورت توکن NEAR پرداخت می‌شود. پروتکل Near از الگوریتم اجماع گواه اثبات سهام یا PoS استفاده می‌کند و افراد برای مشارکت در این شبکه بایستی توکن NEAR را خریداری کرده و استیک کنند.
مطابق پروتکل Near، هر سال ۵ درصد توکن جدید NEAR ایجاد و عرضه می‌شود؛ ۹۰ درصد از این مقدار به عنوان پاداش به نودهای شبکه Near اهدا خواهد شد و ۱۰ درصد آن به صندوق شبکه Near واریز شده و به منظور توسعه آتی این شبکه مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
کارمزد تراکنش در پروتکل Near
کارمزد تراکنش‌های انجام شده در هر بلاک از شبکه بلاکچین Near به دو بخش تقسیم می‌شود:
۳۰ درصد از کارمزد تراکنش‌ها به مالک قرارداد هوشمند یا اپلیکیشن که این قرارداد را تولید کرده می‌رسد و ۷۰ درصد باقی مانده توسط پروتکل سوزانده می‌شود. این رفتار به این معنی است که هر چه استفاده از پروتکل Near افزایش یابد، تعداد بیشتری از توکن‌ها سوزانده شده و از گردش خارج می‌شوند. این اتفاق باعث کاهش تورم در شبکه و افزایش ارزش توکن NEAR خواهد شد.
استیکینگ توکن NEAR
همانطور که در بخش معرفی پروتکل نیر گفتیم، این شبکه بلاکچین از روش PoS برای اجماع در شبکه استفاده می‌کند؛ لذا می‌توان توکن NEAR را در شبکه استیک کرد و در ازای این کار سود دریافت کرد. با استیکینگ یا سهام گذاری رمز ارز NEAR به نود تایید کننده (Validator) در این شبکه تبدیل خواهید شد.
دوره زمانی توزیع پاداش نودها در شبکه Near تقریبا هر ۱۲ ساعت است. شبکه به صورت خودکار از میان نودها و بر اساس مقدار توکن NEAR استیک شده، افراد را برای تایید تراکنش‌ها انتخاب می‌کند. هر چه مقدار توکن استیک شده بیشتر باشد، احتمال دریافت پاداش نیز افزایش خواهد یافت. همانند تمامی شبکه‌های PoS در این شبکه نیز می‌توان دارایی خود را در یک استخر Staking قرار داد تا احتمال دریافت پاداش افزایش یابد. سود سهام گذاری در این پلتفرم به مقدار توکنی که در این شبکه Stake شده بستگی دارد. سالانه ۴.۵ درصد توکن جدید تولید می‌شود که تمام آن به صورت پاداش به نودها اهدا می‌شود.
در حال حاضر سود سالانه استیکینگ در شبکه Near برابر ۱۱.۵ درصد است. این مقدار برای حالتی است که در استخرهای استیکینگ مشارکت کنید. اگر شخصا در این شبکه نود راه‌اندازی کنید، مقدار سود سالانه ۱۲.۲۱ درصد خواهد بود؛ البته این درصدها ثابت نیست و تغییر می‌کند.
برای سهام گذاری رمز ارز NEAR می‌توان از کیف پول رسمی این شبکه به نام NEAR Wallet استفاده کرد. اگر قصد Staking این رمز ارز را دارید، این کیف پول را توصیه می‌کنیم. این کیف پول توسط تیم پروتکل Near ارائه شده و امنیت بالایی دارد.
سخن پایانی
در این مقاله با شبکه بلاکچین Near و همچنین توکن این شبکه با نماد NEAR آشنا شدیم. این شبکه، از شاردینگ برای افزایش ظرفیت شبکه استفاده کرده و همچنین برای الگوریتم اجماع از روش PoS استفاده می‌کند. این شبکه بستری را برای ایجاد اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز ایجاد کرده و برای این کار زبان‌های رایج برنامه‌نویسی را پشتیبانی می‌کند. توکن NEAR یک توکن کاربردی در پروتکل Near است و با سهام گذاری آن در شبکه، به نود تاییدکننده تبدیل خواهید شد و پاداش استخراج دریافت خواهید کرد.
منبع : وال هالا کریپتو
